* Donald McCullin (ur. 9 października 1935 w Londynie) – fotoreporter, Tworzy niemal wyłącznie w medium czarno-białym. Stał się pierwszym w historii fotoreporterem odznaczonym Orderem Imperium Brytyjskiego. (Wikipedia)
pierwsze ,,pstryki"
-jako chłopiec pstryknąłem pierwsze zdjęcie. Aleksander Góralski -rodzic, fotoamator pokazał...
... co ... jak ...
- w domu gdzie mieszkaliśmy, -stare budownictwo pełne zakamarków, komórek
-wygospodarzył ciemnią fotograficzną z prawdziwego zdarzenia!
Wówczas pojęcia; -digital, auto-fokus, matryca, zapis cyfrowy, preselekcja czasu/przysłony, symulacja ekspozycji no i ....przede wszystkim internet nie istniały!
-Wszystko było inne.... i ... zgoła nie-oczywiste.
- cudowne lata 60-70 moja już bardziej świadoma obsługa aparatu fotograficznego,
nadzwyczajne również z perspektywy muzyki jaka wówczas rozbrzmiewała, grona przyjaciół, wieku młodzieńczego ...cały świat należał donas!
Kiedyś każde naciśnięcie migawki łączyło się z analizą, namysłem. Trzeba było uważać
aby nie marnować cennej kliszy na jakieś.... bzdurne, "abstrakcyjne" zdjęcia.
-Materiał światłoczuły, - błona gdzie mogłem wykonać 35-36 pstryków na jednym filmie -więc uwieczniałem np. tylko ważne rodzinne uroczystości.
-aparat na klisze uczył myślenia, szacunku dla kadru każda klatka była cenna.
Dziś, poza nieograniczoną ilością zdjęć jakie mogę zrobić ,ale co bardzo, bardzo praktyczne. -Nie muszę zastanawiać się jaki film (jakiej czułości) będzie pasował do planowanych zdjęć. -To tak jakbym miał w aparacie wszystkie dostępne błony fotograficzne świata! -genialne !!!
W latach 1968-74 pstrykałem aparatem rodzica, -Zorka4. To właśnie na tym sprzęcie zrozumiałem zależność czasu, przysłony, czułości filmu itd.
Rok 1974.
-Spełnione marzenie; -własna lustrzanka! -Zenit E.
Wycieczka turystyczna!?? -do Mińska.
Zaraz potem, powiększalnik jak również pozostałe wyposażenie niezbędne do samodzielnej obróbki w ciemni fotograficznej. Mieszkałem już wówczas na ,,swoim" /nowe budownictwo/ rolę ciemni pełniła łazienka.
Długo, ..... bardzo długo służyła mi moja radziecka podróbka Leica(i).
1988
Emigracja:
-(właściwie to był .... wyjazd turystyczny za zachodnią granicę)
Tu w Niemczech zabrakło całego warsztatu. Do walizki zapakowałem tylko Zenita .....i parę drobiazgów osobistych.
;)
Negatywy oddawałem do wywołania w specjalnym stoisku sklepu gdzie właśnie wpadłem „po zakupy”.
Po paru dniach zdjęcia były gotowe, zrobione zapewne przez Kodak-(owską) maszynerię czytaj -automat...... maaaa-saaa-kraaa !
Potem krótki epizod z kamerą VHS-C. Fakt możliwości natychmiastowej weryfikacji nagranego materiału, -podłączenie kamery do TV
... (i oglądamy) -była zapewne przyczyną chwilowej ,,zdrady” fotografii na rzecz kadru ruchomego.
To właśnie owe ustrojstwo (kamerę) zabrałem po raz pierwszy na koncert muzyczny.
Rok 1992 -Düsseldorfer Jazz-Rally -Zbigniew Namysłowski z bardzo młodym wówczas Leszkiem Możdżerem.
Mam parę kaset zachowanych z tamtego czasu.
XXI wiek
Pierwsza „cyfrówka” -Canon Powershot A40 /przypadkowo padło na tę markę/ -sensor 5,4x4,0 mm 2,0 Mpix -na karcie 8 MB wchodziło 50 zdjęć! -w końcu mogłem się wypstrykać!!!?
Optyka, podstawowe funkcje nowego aparatu były mi znane, ale co to.... te pixele? matryca? -co potrafi? -jak to ustrojstwo funkcjonuje? -wszystko to musiałem ogarnąć, zrozumieć.
-Aparacik okazał się przenośnym komputerem.
Początkowo należałem do „grupy” sceptyków foto-pstrykaczy -stanowczo twierdzącej, że błona fotograficzna nigdy nie zostanie czymkolwiek zastąpiona a już na pewno nie jakąś ....matrycą
-chodziło o plastykę obrazu, -różnica jaka wówczas była pomiędzy tradycyjną kliszą a obrazem zapisu cyfrowego.
No cóż; -po 6-ciu latach praktyki na kompakcie, oraz niesamowicie szybkiego rozwoju technologii zapisu obrazu cyfrowego, zweryfikowałem mój pogląd.
Przyszła pora sięgnąć „półkę wyżej” po bardziej zaawansowany sprzęt.
Marka, -decyzja zapadła już kiedyś -mój kompakt Canona nigdy mnie nie zawiódł (nadal sprawny!)
Kupiłem EOS 400D -lustrzanka, -10,1 Mpix, -zakres ISO 100-1600, -możliwość zapisu obrazu w systemie RAW -to istotne parametry nowego nabytku.
Wyśmienity do doskonalenia warsztatu świata fotografii cyfrowej!
Niestety czas w XXI wieku biegnie jakoś szybciej, moja 400-ka (EOS 400D) po 2 latach!! -musiała być zastąpiona czymś nowszym, -o lepszych parametrach ....szaleństwo!!! -Zenit był ze mną przez 28 lat !!!!
Nowy aparat - Canom Eos 50D! (15Mpix, zakres ISO 100-6400 z możliwością rozszerzenia do 12800)
-gdy w 2008 pojawił się w sklepach, uznałem jego ówczesną cenę jako „nieco” wygórowaną.
Uzbrojony w cierpliwość odczekałem jeszcze 2 lata. Z chwilą gdy tylko spadła do „rozsądnej", moja autokontrola osiągnęła apogeum.
Trafiłem w dziesiątkę -z ceną, ale również nowy nabytek bajecznie wpasował się w moją pasję; fotografowanie... muzycznych emocji
-Niestety nie trwało to długo.
22.04.1014 -został skradziony, złodziej wykorzystał chwilę nieuwagi. Przepadł wraz z całym wyposażeniem fleszem, obiektywem, uchwytem pionowym.
Do dnia dzisiejszego nie do końca pogodziłem się z tą stratą.
Skradziono mi moje emocje, zapał, pasje.
Po rocznej przerwie niefotografowania, -niebytu, to był bardzo trudny okres.
Tak... ja wiem, kogo interesują takie bzdety! Po co ta cała strona fotki mirka?
..... ????????????? .. muzyka wprowadza mnie w stan duchowy, -to substrat mojego ducha, muzyka to fluid -wprowadza w niezwykle, często
bajeczny, kolorowy świat, wręcz poetyckie odbieranie dźwięku. Czy zdarzało się Wam mieć łzy w oczach podczas słuchania muzyki? -mi bardzo często! Tak! tym wszystkim jest dla mnie
muzyka. Takie doznania potrafię wyrazić najlepiej za pomocą aparatu fotograficznego.
Właśnie dlatego rok 2014 był cholernie ciężkim rokiem!
Nie potrafię ogarnąć, zrozumieć mentalności złodzieja.
Chyba po to tylko ta strona, by trochę wypompować te złe wspomnienia, emocje.
12.03.2015
Internet !
- ważny faktor pasji.
2002 -początek przygody z PC-tem. Zaraz potem Telekom podłączył to urządzenie do netu.
W internecie powstawały foto-portale.
Pierwsze moje fotografie były oglądane przez internautów! -obce mi osoby!!
Wtedy to właśnie wpadłem na pomysł połączenia pasji; fotografii i muzyki.
Od tamtej pory aparat fotograficzny zabieram z sobą na koncerty, festiwale muzyczne.
Zaraz potem pierwsze pytania, o możliwość wykorzystania moich prac; A.M.Jopek-(Klik) czy Melanie Lüther Management) -moje zdjęcia były (są) do obejrzenia w Argentynie -Oscar Giunta.
Tu -na obczyźnie dzięki internetowi poznałem wielu ziomali. Wszystko zaczęło się od muzyka -„Ptak" (Christoph Wrobel) -wpadła mu w oko jakaś moja fotka, przedzwonił, zapytał czy może wykorzystać moją pracę.
Dziś jest moim przyjacielem.
Motywacja do dalszej pracy!? -YES!