W latach 1968-74 pstrykałem aparatem rodzica, -Zorka4.  To właśnie na tym sprzęcie zrozumiałem zależność czasu, przysłony, czułości filmu itd.

Rok 1974.

-Spełnione  marzenie; -własna lustrzanka! -Zenit E.

Wycieczka turystyczna!??  -do Mińska. 

 Zaraz potem, powiększalnik jak również pozostałe wyposażenie  niezbędne  do samodzielnej obróbki w ciemni fotograficznej. Mieszkałem już wówczas na ,,swoim" /nowe budownictwo/ rolę ciemni pełniła łazienka.

    Długo, ..... bardzo długo służyła mi moja radziecka podróbka Leica(i).

1988

 Emigracja: 

       -(właściwie to był ....  wyjazd turystyczny za zachodnią granicę)

Tu w Niemczech  zabrakło całego warsztatu. Do walizki zapakowałem tylko Zenita  .....i parę drobiazgów osobistych. ;)

     Negatywy  oddawałem  do wywołania w  specjalnym stoisku sklepu gdzie właśnie wpadłem  „po zakupy”. 

Po paru dniach  zdjęcia były gotowe, zrobione zapewne przez Kodak-(owską) maszynerię czytaj -automat......  maaaa-saaa-kraaa !

 Potem krótki epizod z kamerą VHS-C. Fakt możliwości natychmiastowej weryfikacji  nagranego materiału, -podłączenie kamery do TV  ... (i oglądamy)  -była zapewne przyczyną chwilowej ,,zdrady” fotografii na rzecz kadru ruchomego.

To właśnie owe ustrojstwo (kamerę) zabrałem po raz pierwszy na koncert muzyczny.

   Rok 1992 -Düsseldorfer Jazz-Rally -Zbigniew Namysłowski z bardzo młodym wówczas Leszkiem Możdżerem.

Mam parę kaset zachowanych z tamtego czasu.

 Pierwsza „cyfrówka”  -Canon Powershot A40 /przypadkowo  padło na tę markę/ -sensor 5,4x4,0 mm 2,0 Mpix -na karcie 8 MB wchodziło 50 zdjęć! -w końcu mogłem się wypstrykać!!!? 

Optyka, podstawowe funkcje nowego aparatu były mi znane, ale co to....  te pixele?  matryca? -co potrafi? -jak to ustrojstwo funkcjonuje? -wszystko to musiałem  ogarnąć, zrozumieć.

     -Aparacik okazał się przenośnym komputerem.

 Początkowo należałem do „grupy” sceptyków foto-pstrykaczy -stanowczo twierdzącej, że błona fotograficzna nigdy nie zostanie czymkolwiek zastąpiona a już na pewno nie jakąś ....matrycą  

        -chodziło o plastykę obrazu, -różnica  jaka wówczas była pomiędzy  tradycyjną kliszą a  obrazem zapisu cyfrowego.

  No cóż; -po 6-ciu latach praktyki na kompakcie, oraz  niesamowicie szybkiego rozwoju technologii zapisu obrazu cyfrowego, zweryfikowałem  mój pogląd. 

   Przyszła pora sięgnąć  „półkę wyżej” po bardziej zaawansowany sprzęt.

 Marka, -decyzja zapadła już kiedyś  -mój kompakt Canona nigdy mnie nie zawiódł (do dziś w pełni sprawny!)   mój zakup to; EOS 400D -lustrzanka, -10,1 Mpix, -zakres ISO 100-1600, -możliwość zapisu obrazu w systemie RAW -to istotne parametry nowego nabytku.

Wyśmienity do doskonalenia  warsztatu świata fotografii cyfrowej!

Niestety czas w XXI wieku biegnie jakoś szybciej, moja 400-ka (EOS 400D) po 2 latach!! -musiała być zastąpiona czymś nowszym, -o lepszych parametrach ....szaleństwo!!!        -Zenit był ze mną przez 28 lat !!!!

Nowy aparat - Canom Eos 50D! (15Mpix, zakres ISO 100-6400 z możliwością rozszerzenia do 12800)

-gdy  w 2008 pojawił się w sklepach, uznałem jego ówczesną  cenę jako „nieco” wygórowaną.

Uzbrojony w cierpliwość odczekałem  jeszcze 2 lata.   Z chwilą gdy tylko spadła do „rozsądnej", moja autokontrola osiągnęła apogeum.  

Trafiłem w dziesiątkę -z ceną, ale również nowy nabytek  bajecznie wpasował się w moją  pasję; fotografowania... muzycznych emocji

  -Niestety  nie trwało to długo.

       22.04.1014    -został skradziony, złodziej wykorzystał  chwilę nieuwagi. Przepadł wraz z całym wyposażeniem fleszem, obiektywem, uchwytem pionowym.

Do dnia dzisiejszego nie do końca pogodziłem   się  z tą stratą.

Skradziono mi moje emocje,  zapał, pasje.

Internet !

 - ważny faktor pasji.

 2002 -początek przygody z PC-tem. Zaraz potem Telekom podłączył to urządzenie do netu. 

 W internecie powstawały foto-portale.

Pierwsze moje fotografie były oglądane przez internautów! -obce mi osoby!!

Wtedy to właśnie wpadłem na pomysł połączenia   pasji; fotografii i muzyki.

Od tamtej pory aparat fotograficzny  zabieram z sobą na koncerty, festiwale muzyczne. 

Zaraz potem pierwsze  zapytania,  o możliwość wykorzystania moich prac; A.M.Jopek-(Klik) czy Melanie Lüther Management) -moje zdjęcia były (są) do obejrzenia w Argentynie -Oscar Giunta.

     fot.(Klik-1--2--3)

Tu  -na obczyźnie dzięki internetowi poznałem  wielu   ziomali. Wszystko zaczęło się  od muzyka   -„Ptaku" (Christoph Wrobel) -wpadła mu w oko jakaś moja fotka, przedzwonił, zapytał czy może wykorzystać moją pracę.

Dziś jest moim przyjacielem.

  Motywacja do dalszej pracy!?  -YES!